NAGY László
 |
 |
Geboren : 21 oktober 1949 (Buzsák, Hongarije)
Overleden : -----------
Club(s) als speler: Fonyód (jeugd, 1962-'65), Újpesti Dózsa SC (jeugd, 1965-'68), Újpesti Dózsa SC (1968-'83, 355 wedstr., 94 goals), FC Locarno (Zwitserland, 1983-'84)
Club(s) als trainer: Újpesti Dózsa SC (veldtrainer, 1986-'90), Erzsébeti SMTK (1990), BKV Előre (1992-'94), Bicske (1994), MTK (veldtrainer, 1995-'96), Újpesti Torna Egylet (1996-'97), Siófok (1997-'98), Kecskeméti TE (1999-2001), Marcali (2002), Ercsi Kinizsi (2003), FC Felcsút (2003-'05), Integrál-DAC (2006), Bicske (2007), Tököl KSK (2009-'12), Salgótarján (2012-'13, technisch directeur)
Positie: Aanvaller
Biografie :
Voor Nagy László begon zijn voetbalcarrière op vroege leeftijd bij Fonyód, tot hij in 1965 door Úspesti Dózsa SC werd ingelijfd. Eerst voetbalde hij daar nog drie jaar in de jeugdploegen, maar vanaf 1968 behoorde hij tot de betere spelers van Újpest in de eerste ploeg. Hij zou er in 15 jaar 355 wedstrijden afhaspelen en 94 doelpunten aantekenen. Met Újpest werd hij in die periode negenmaal kampioen van Hongarije en won hij ook nog vijfmaal de Beker van Hongarije. In het seizoen 1968-1969 speelde hij met Újpest de finale in de Beker der Jaarbeurssteden waar de club verloor van het Engelse Newcastle United FC met 3-0 en 2-3.
In 1983 ging hij tenslotte nog één seizoen bij het Zwitserse, in tweede divisie spelend, FC Locarno voetballen, waar hij in 1985 de voetbalschoenen als speler aan de haak hing. Het was enigszins spijtig een uitstekend speler met een dergelijk palmares zijn loopbaan op 34-jarige leeftijd te zien afsluiten in een mindere club van tweede klasse in het buitenland.
 Újpesti Dózsa 1973-74 met Nagy László gehurkt uiterst rechts. |
 |
Nagy László in het paarse shirt van Újpest. |
 |
Het team van Újpest Dózsa 1973: (Rechtstaand) Kolár Endre, Dunai III Ede, Harsányi László, Horváth József, Noskó Ernõ en Szigeti Károly (Gehurkt) Fazekas László, Tóth András, Bene Ferenc, Nagy László en Zámbó Sándor. |
Na zijn spelerscarrière bleef Nagy in het voetbal en had nog een mooie loopbaan als trainer bij een hele reeks ploegen. Hij werd hierbij natuurlijk geholpen door het feit dat hij reeds in 1980 een coaching graad had verworven aan de Hogeschool voor Lichamelijke Opvoeding.
Dat hij eerst wat ervaring opdeed bij Újpesti Dózsa SC, als veldtrainer dan, was geen verrassing. Hij had er inderdaad tussen 1965 en 1983 als speler het beste van zichzelf gegeven. Vervolgens trainde hij achtereenvolgens Erzsébeti SMTK, BKV Előre, Bicske en MTK (waar hij toptrainer Bicskei Bertalan had opgevolgd), om in 1996 terug bij Újpest te belanden voor het seizoen 1996-1997. Na vier wedstrijden in zijn tweede seizoen daar werd hij er echter, tot zijn ontgoocheling, ontslagen. Dat Újpest op het einde van dat seizoen opnieuw kampioen werd, zonder hem dan, maakte alles nog pijnlijker.
Nadien passeerde hij nog bij
Siófok, Kecskeméti TE, Marcali, Ercsi Kinizsi, FC Felcsút, Integrál-DAC, opnieuw bij Bicske, Tököl KSK en tenslotte bij Salgótarján, waar hij in het seizoen 2012-'13 nog technisch directeur was.
In gans zijn leven waren voetbal en zijn familie de twee belangrijkste zaken geweest, verklaarde hij eens. En bij zijn 65ste verjaardag op 21 oktober 2014 voegde hij er wel aan toe dat hij nu toch wat afstand genomen had van het voetballeven, omdat hij niet weer ten prooi wou vallen van een nieuw hartinfact,
verwijzend naar het feit dat hij in 2004 getroffen werd door een hartaanval. Naast zijn trainersschap was hij ook nog actief als kommentator op diverse Tv-sportkanalen.
 |
 |
Nagy László, trainer. |
|
Het eerste groot internationaal succes met een Hongaarse nationale selectie was voor Nagy de gewonnen gouden medaille op de Olympische Spelen in Mexico 1968. Hij speelde er vier wedstrijden, waaronder de finale met 4-1 gewonnen tegen Bulgarije. De overige wedstrijden waren: op 13 oktober tegen El Salvador, winst met 4-0; op 15 oktober tegen Ghana, gelijkspel 2-2; op 22 oktober halve finale tegen Japan, winst met 5-0; gevolgd dus door de gewonnen finale tegen Bulgarije.
Nadien volgden dan 25 wedstrijden voor het Hongaars nationaal team, waarbij hij 7 doelpunten scoorde (waarvan het laatste gescoord werd tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tegen Engeland, met 4-1 verloren in Londen).
Zijn eerste wedstrijd voor Hongarije was, in een kwalificatiewedstrijd voor het EK 1972, tegen Noorwegen dat in Oslo met 3-1 verslagen werd op 7 oktober 1970. Zijn laatste cap behaalde hij op 24 september 1980 toen in Budapest 2-2 gelijk werd gespeeld in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Spanje.
Tussendoor speelde hij met Hongarije ook nog twee niet-officiële internationale wedstrijden, tegen Mexico (4-2-1976, 4-1 verlies) en El Salvador (6-2-1976, 1-2 winst).
In 1974 maakte Nagy ook nog deel uit van de Hongaarse Junioren die Europees Juniorenkampioen werd.
Hij maakte tevens deel uit van de selectie voor het WK 1978 in Argentinië. Hij speelde er drie wedstrijden, die echter alledrie verloren werden: tegen Argentinië met 2-1, tegen Italië met 3-1 en tegen Frankrijk ook met 3-1. Hongarije was daardoor natuurlijk ook uitgeschakeld voor het verdere kampioenschap dat door het thuisland Argentinië gewonnen werd. Om naar het WK te kunnen gaan was Hongarije in de kwalificatiewedstrijden wel de Sovjet-Unie, Griekenland en vervolgens Bolivië vooraf gegaan. De hoop was toen groot, maar het resultaat was des te meer tegenvallend.
 |
De Hongaarse spelers nemen hun Gouden Medaille in ontvangst in Mexico. van links naar rechts: Szarka Zoltán, Sárközi István, Básti István, Szalai Miklós, Juhász István, Noskó Ernő, Keglovich László, Nagy László, Dunai Antal, Kocsis Lajos, Fazekas László, Szűcs Lajos, Menczel Iván, Páncsics Miklós, Dunai Lajos, Fatér Károly en Novák Dezső |
 |
 |
Nagy László in actie tijdens een wedstrijd tegen Zwitserland. |
Pintér Sándor met de Hongaarse nationale ploeg in 1977: staande van links naar rechts: Török Péter, Kereki Zoltán, Kocsis István, Gujdár Sándor, Nagy László en Tóth József gehurkt:Pusztai László, Pintér Sándor, Törőcsik András, Zombori Sándor en Várady Béla. |
 |
Deel van de Hongaarse kern op het Wereldkampioenschap 1978. (staande van links naar rechts) Gujdár Sándor, Kereki Zoltán, Martos Gyõzõ, Török Péter, Kocsis István, József Toth, Mészáros Ferenc, (midden) Törõcsik András, Fazekas László, Bálint László, Pintér Sándor, Zombori Sándor, (zittend) Pusztai László, Nyilasi Tibor, Váradi Béla en Nagy László. |
 |
ERELIJST : Club als speler: * Negenmaal Kampioen van Hongarije met Újpesti Dózsa SC in 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1978 en 1979 * Vijfmaal winnaar van de Beker van Hongarije met Újpesti Dózsa SC in 1969, 1971, 1975, 1982 en 1983 * Finalist Beker der Jaarbeurssteden met Újpesti Dózsa SC in 1968-1969 (verloren van Newcastle United FC) Nationaal elftal: * Gouden medaille Olympische Spelen 1968 Mexico (vier wedstrijden gespeeld) * Europees Juniorenkampioen in 1974 * Selectie Hongaars elftal op WK 1978 in Argentinië (3 gespeelde wedstrijden) * 25 caps * 7 doelpunten |